Al 11 jaar lang heb ik mijn rijbewijs en rij ik auto. Toch heb ik al een behoorlijk aantal jaren last van rijangst. In deze podcast aflevering ga ik in op hoe de rijangst er in mijn geval uit ziet en wat ik er aan doe om er vanaf te komen.
Weer een nieuwe aflevering van de Fearless Adventures podcast. Vandaag wil ik het met jullie hebben over een onderwerp wat ik eigenlijk best moeilijk vind om over te praten namelijk mijn rijangst. Ik heb namelijk rijangst. En dat betekent voor mij niet dat ik niet auto rij, maar om de manier waarop.
“Ik haalde mijn rijbewijs in één keer, tegen al mijn verwachtingen in”
De dag dat ik mijn rijbewijs kreeg
Om dit verhaal goed te moeten beginnen, moet ik terug naar de dag dat ik mijn rijbewijs kreeg. Het was een periode waarin ik best wel last had van mijn chronische vermoeidheid en dat mocht ik van mijn rijinstructeur niet zeggen want dan zou ik een andere examens moeten hebben en elk jaar getest moeten worden dus dat hebben we niet gedaan. Mijn rijinstructeur vond dat ik prima kon rijden en mijn rijlessen gingen altijd fantastisch.
Ik heb de auto eigenlijk nooit laten afslaan behalve bij mijn tussentijdse toets. Toen liet ik de auto in totaal 5 keer afslaan in de eerste twee minuten. Maar voor de rest kon ik echt perfect rijden.
Daardoor had ik bij het afrijden zenuwen die ervoor zorgen dat ik dacht dat ik mijn examen niet zou gaan halen omdat die zenuwen ook zo opspeelde bij mijn tussentijdse toets.
“Oké ik zal nu ook wel zenuwachtig zijn en ik zal het wel verklooien” en met die insteek ging ik mijn examen in. Mijn examen ging eigenlijk hartstikke goed. Ik dacht een keer dat er misschien een groen stoplicht was terwijl rood was. Door de spiegeling van de zon dacht ik dat het groen was, maar dat checkte ik in plaats van te handelen. Dat vond de instructeur heel goed. Ik haalde mijn rijbewijs dus in één keer, tegen al mijn verwachtingen in.
Blijven rijden
Op het moment dat ik mijn rijbewijs haalde, hadden mijn ouders twee auto’s. Beide auto’s waren automaten, wat ervoor zorgde dat ik vanaf de eerste week in een automaat reed. Ik ben meteen gaan rijden, ik moest voor een scoutingkamp ook meteen langere afstanden rijden.
Ik reed eigenlijk altijd in onze kleine ‘boodschappen’wagentje. Ik heb ook in die andere auto gereden, dat was niet van harte, want het was een Amerikaanse bak. Een Ford Windstar, die was vrij groot en was eigenlijk buiten mijn comfortzone. Mijn vader bleef aandringen, dus ik heb het wel gedaan.
Elke keer als mijn ouders een nieuwe auto kochten, was het weer een automaat. Ik merkte in de loop van de jaren dat ik me er ook niet fijn bij voelde om een schakelbak te gaan rijden.
Ondertussen rij ik al 11 jaar en rij ik ondertussen al in onze vierde boodschappenwagen, maar het is nog steeds een automaat.
Ik zeg eigenlijk dat ik eigenlijk rij, zolang het een automaat is, maar eigenlijk rij ik alleen in ‘mijn’ eigen auto. Als vrienden mij aanbieden om in hun auto te rijden, doe ik dat liever niet. Toen wij in 2012 op vakantie waren in Amerika, heb ik daar wel in onze huurauto gereden. Daar was ik wel heel trots op. Ik had toen mijn rijbewijs 3 jaar en had toen wel al de angst, maar het is daar allemaal wat ruimer opgezet, dus dat voelde wel goed.
“De angst zit echt in mijn hoofd”
Mijn rijangst
Mijn rijangst gaat dus specifiek om het rijden in een schakelbak, het rijden in een nieuwe auto en dan gaat dat vooral om het formaat van de auto.
Ondertussen heb ik dus 11 jaar mijn rijbewijs en nu wil ik wel van die rijangst af. Mijn ouders hebben tegenwoordig een hele mooie camper en het lijkt me echt fantastisch als ik daar ook af en toe mee op pad zou mogen. Dat past toch perfect bij me?
Die camper is dan ook de reden waarom ik nu écht van mijn rijangst af wil komen. Afgelopen weekend ben ik met mijn vader naar een parkeerplaats gereden om met de camper te gaan rijden en vooral te gaan oefenen met schakelen. Ik kan wel schakelen, ik weet de theorie wel, maar de angst zit echt in mijn hoofd.
Rijles inplannen
Op het moment van opnemen heb ik net een afspraak gemaakt voor een rijles bij een in rijangst gespecialiseerde rijschool. Ik had in mei al wat vooronderzoek gedaan om een rijles te nemen. Maar de rijschool waarbij ik wilde lessen, had alleen rijlessen in Zuid-Holland. Dan had ik met de trein naar Rotterdam of Den Haag moeten gaan en dat zag ik tijdens Corona niet kiezen.
Nu heb ik op het moment van opnemen net de afspraak gemaakt dat ik de komende weken in Rotterdam zal zitten. Dus dat is een perfect moment om een rijles in te plannen. Dus komende vrijdag heb ik een rijles. Dat vind ik wel even spannend. In de rest van deze podcast ga ik je meenemen in mijn ervaringen van de rijles.
Zenuwen voor de rijles
Ondertussen is het donderdagavond en morgen heb ik mijn rijles. Morgen zit ik in de auto en ga ik écht rijden. Gister en vandaag heb ik toevallig heel veel auto gereden. Het doet me wel realiseren dat ik af en toe wel spanning kan ervaren als het druk is op de weg of als het regent. Ik vind het dan lastig dat ik niet kan inschatten wat andere mensen doen en dat je daad toch afhankelijk van bent op de weg. Ik hoop dat ik er morgen in mijn zenuwen aan denk om nog een stukje op te nemen van te voren en anders neem ik meteen na de rijles op.
De dag van de rijles
Oké, daar ben ik weer. Het is vrijdag, een half uurtje voordat ik moet rijden en ik ben wel zenuwachtig. Het voelt een beetje alsof ik mijn rijexamen weer heb maar eigenlijk ben ik verdomd rustig. Ik probeer mezelf nu vooral in te prenten. Ik kan dit gewoon, ik rij wekelijks. Ik rij lange afstanden, Ik weet precies hoe groot mijn auto is en dat heb ik met alle vier de auto’s wel gehad. Ik ga met een tikkeltje gezonde spanning de rijles in. Ik maak me nu meer zorgen dat ik Rotterdam niet ken, de rijinstructeur niet ken en in een onbekende auto moet rijden.
Het zal wel goedkomen, ik moet nu nog even een half uurtje wachten.
De rijles
Oké ik kom nu echt net uit de auto, ik ben net binnen. Het ging eigenlijk best goed! Ik merk het schakelen wel weer snel volautomatisch doe. Ik gebruik mijn koppeling te veel, Ik druk hem vaker in dan ik zou moeten. Ik had ook wel moeite met de balans van de koppeling vinden, dus ik heb hem wel een paar keer af laten slaan.
Ik heb wel echt het idee dat ik wel meer controle over de auto heb. De rijles duurde opeens anderhalf uur, ik merkte na een uur wel echt dat ik moe was van de inspanning. Toen werd het me wat te veel, maar het ging wel echt goed!
“Daar maak je toch geen geintjes over als iemand rijangst heeft? “
Ik zag de lesauto voor de deur staan, dus ik liep naar buiten. Hij zei dat ik plaats mocht nemen achter het stuur en dat vond ik eigenlijk al best spannend. Hij begon met uitleggen hoe ze pedalen werkte, wat wel fijn was, omdat het toch al 11 jaar geleden was (op een paar keer oefenen in de camper na). Ik vond het heel fijn dat we niet meteen weg reden, maar hij echt even de tijd nam. Hij ging het ook gewoon voor doen, ik moest dus de weg oprijden, terwijl hij het schakelwerk deed en ik het sturen en het kijken. Hij deed de eerste 50 meter en daarna moest ik het overnemen. Echt een slimme tactiek om mij meteen aan het rijden te krijgen.
Ik heb niet een vervolg afspraak gemaakt, ik had namelijk niet het idee dat hij de beste rijinstructeur was voor mij. Hij maakte wat flauwe geintjes over dat we te laat terug waren doordat de brug te hele tijd open stond, maar ook doordat ik de auto te vaak had laten afslaan. Daar maak je toch geen geintjes over als je iemand in de auto hebt met rijangst?
Er waren nog wat flauw geintjes waardoor ik me niet echt op mijn gemak voelde om nog een keer te gaan rijden met hem.
Ik heb het vertrouwen dat ik wel weer zou kunnen rijden. Ik twijfel wel of ik niet toch nog mijn oude rijinstructeur een mailtje zou sturen om te kijken of ik nog gewoon op eigen grondgebied zou kunnen oefenen. Maar ik heb zeker goede moed om weer vaker te gaan rijden. Binnenkort maar weer oefenen in de camper.
Dit was alweer de podcast over mijn rijangst. Mocht je nog vragen hebben over mijn rijangst, stel ze dan vooral. Op mijn blog veerlez.nl/blog heb ik ook nog een artikel over rijangst, waar nog meer informatie instaat. Als je zelf rijangst hebt, zou ik je echt willen aanmoedigen om gewoon een les in te plannen. Je krijgt het dan veel sneller onder de knie en laten we eerlijk zijn, zelf ga je het niet oppakken. Ik zei dat tenslotte ook al jaren dat ik het zelf wel zou doen.